می خوار ایّام
دلم آزرده شد از خارِ ایّام نخواهم بشنوم اخبار ایّام
به مولانا قسم قلبم گرفته از این نامردمان غَدّار ایّام
چو سعدی می نشینم در کجاوه گلستانی روم از غار ایّام
زفردوسی بگیرم نوشدارو که زخمی گشته ام از مار ایام
چو حافظ می روم کنج خرابات همه افشا کنم اسرار ایّام
رباب رودکی دردست گیرم ببویم مولیان جوبار ایّام
پیاله گیرم از، دستان خیّام گُسارم تا شوم می خوارایّام
به یاد کودکی بی غم بخندم به دور از این همه بی عار ایّام
بدان (نادر) تلاش راستجویان درآخر می کشد پتیار ایّام
دریغ از آن کودک و نو باوه است
که مغزش انبار ترس و یاوه است
دریغ از این درس های بی شمار
که بی ارزش بود و در حدّ شعار
کمان بر من کشید آن یار شرزه
تـنم از ترس او آمد به لرزه
نمی دانم چرا یارم چنین است
گهی از غم کشد گاهی به غمزه
دکتر نادر نوری آذر ماه 96
چو نوزادی که به جبر از زهدان جهید
جهان هم ناله کرد و آمد پدید
فغانی از ازل اندر هر ذره است
که هستی زهر جبر است و باید چشید
دکتر نادر نوری آذر 96
بشر مهمان زمان ساقی اجل زهر
نشسته در کنار سفره ی دهر
چَرد غافل کُند انبان از آن خوان
سرانجامش دهد ساقی از آن زهر
دکتر نادر نوری
پرستوی زخمی
من
من آن سرو سهی هستم که ازخاک و خسان رستم اگر دنیا به هم ریزدنگردد کج دل و دستم
نه مغرورم نه مکارم نه مزدوری ریاکارم نه مردم را بیازارم نه روباهی ربا خوارم
من از مرغان قافم که جدا مانده ز سامانش پرش بسته دلش خسته بنالدغم ز افغانش
من آن سیمر غ دستانم شفا خیزد ز دستانم سقای حق پرستانم وفا دارم به وجدانم
غبار غم بر اندازم چو طرحی نو در اندازم فلک را سقف بشکافم به افکارچو شهبازم
نمی فهمند درد ما ستم سازان و جاهلها به جای حل یک مشکل بیفزایند مشکلها
کنون نافذ بیا بنشین برای که رجز خوانی ؟ جهان جز با خردورزی نگیرد هیچ سامانی
فرط فریاد
زمانه نابکارو بد شگون است فلاکت از فساد فاسقون است
ریاکاری، رباخواری، فراوان ورق بازی سند سازی فزون است
گلوها خسته شد ازفرط فریاد سریرآرزوها واژگون است
امیدُ وعده ها اندر قفس شد قفس سازی کنون ازحد برون است
پریشان روزگارم هم چوفرهاد موانع پیش روچون بیستون است
نمایان نیست نادر، نورفکرم مدام ازغم ، روانم قیر گون است
من ازکافرندارم انتظاری دلم ازمومنان غرق به خون است
از ریشه خشک سازم جهل و سبکسری را
کوبم خرافه ها را کارم خرد وری را
دکتر نادر نوری ( نافذ )
دوست دارم غمی کتاب کنم
ای مهربان
ای درد شناس آشنا ، ای اشگ شناس سر شناس، بیا
ای دلنواز ، بیا ودردلت برایم پناهگاهی بساز
بیا.
بیا و لحظه ای چشمان خشگیده ی مرا با مستی ناب نگاهت غرق شراب کن
بیا............
بیا و برایم شقایقی بیاور
بیا ودستم را بگیر و با قایقی ،دقایقی به کرانه ی اقیانوس آرامش ببر
دوست دارم به ساحل زیبای چشمانت بیایم و صدایت بزنم با صدایم
دوست دارم امواج خروشان مهربانی ات را نگاه کنم درطاق بستان ابرویت اقامت گاه کنم
و دامنه ی بیستون جاذبه ات را قبله گاه کنم
دوست دارم نورنگاهت را بر دشت جانم بپاشی وجوانه ی امیدی در دلم بکاری
دوست دارم دستت را در زیر باران اشکم بگیری تا غباراز عشق بشویی
دوست دارم راهی بروم رودی ببینم نظر به آب کنم
دوست دارم آهی بکشم اشکی بنوشم غمی کتاب کنم
پس کوزه ی کوچک دلم را به دیوار مکوب !
غروب مکن ! به شمع وفا زود فوت مکن
سوگند به صحرای سوخته ی آرزوهایم که دوستت دارم
سوگند به دریچه های شکسته ی قلبم که دوستت دارم
پس بیا
بیا و دردهایم را بنویس لرزهایم را بگیر ؛ و تب هایم راتبخیر کن
بیا بیا .............
دکتر نادر نوری
آخرش چه؟ دکتر نادر نوری
آخرش چه ؟
بر سَریر آرزوها آرمیدی آخرش چه ؟
به مقامات بلندی هم رسیدی آخرش چه ؟
چند روزی برقشونی حکم راندی با ذکاوت
نقشه های خودسرانه هم کشیدی آخرش چه ؟
مست خود خواهی شدی سا طور گشتی از شقاوت
از رفیقان مدح خود را خوش شنیدی آخرش چه؟
حق مردم را به ناحق درخِفا درحلق کردی
سینه های راستجویان را دَریدی آخرش چه ؟
گنج بیت المال را در کیسه کردی با مهارت
آن همه را گور بردی؟ چه خریدی ؟ آخرش چه؟
ای برادر پند ( نادر) گوش کن باری سرانجام
خرد نباشد راهت به چاه است
ولی ندرکی که اشتباه است
خرد چراغ است آن را بیفروز
که بی خرد را گویند چلغوز
خرد برایت چون ماه تاب است
و گر نه پایت در منجلاب است
دکتر نادر نوری
روزی به باغی زیبا چمیدم
یک دانه گردو از باغ چیدم
به یاد یار نیکو سرشتم
بر روی گردو نامش نوشتم
هسته ی هستی عشق است و شادی
عاشق نباشی خالی نهادی
دکتر نادر نوری ( نافذ )
ندهد هوشمند دانا رای 
