لعاب ها و سراب ها

ای آن کسی که  خود می پرستی 

 یک دم بیندیش آخر چه هستی  

  

گر چون نیوتن یا استفانی*                              

 یا پور سینا فخرزمانی     

  

 یا با خیالت تک در جهانی                      

یا چون برُس لی یک قهرمانی 

                                   

 گر می کشی  حق   تو در  نهانی

یا می فریبی یک بی زبانی

 

گر سد هزاران مزدور داری    

یا لشگری  چون تیمور داری  

                

یا پیروانی پر شور داری                 

یا روی تابان چون هورداری

 

گر گنج قارون در بقچه  ات هست            

یا سدمهارت در مخچه ات  هست

 

گر زورمندی گر شاه و رهبر                    

یا  تیز هوشی با هوش برتر   

         

این ویژگی ها بادو و حباب اند                       

ظاهر مبین تو همچون سراب اند  

 

 اندیشمندان  دنبال آبند                         

 دور از ظواهر دور از لعاب اند 

 

ساده بگویم بلکه  بفهمی                           

از نیک نامی داری  چه سهمی  ؟

 

تنها نشانت نیکو نهادیست              

باقی همه کف  یا خُرده بادیست  

 

آزاده باش و مردم میازار                         

رفتار خود را نیکو نگهدار

 

یک مشت خاکی ای آدمیزاد                     

از خود رها شود دلها  بکن شاد

 

تو تا توانی  " نافذ "  خرد ورز                     

 بالاتر از این چه باشد اندرز ؟

 

 نادر نوری ( نافذ) فروردین 97

_____________________________

* استفان هاوکینگ  سر شناسترین فیزیکدان سالهای اخیر  که اسفند96 فوت کرد 

دلت می آید از کنارم بروی ؟

 

 چرا می خواهی غمگسارم بروی ؟

 ازاین چشمان اشکبارم بروی ؟

خطایم چه بوده  ای مه من ؟

دلت می آید از کنارم بروی ؟

 دلم را  با سنگ  فراقت مَشِکن

همیشه از غم سوگوارم بروی

 

 دکتر نادر نوری فروردین 97

کپک مغزان

کپک مغزان 

  سخن چون بگویی طرف را بسنج

مبادا نفهمد بیفتی به رنج

حقایق مگو با کس کند هوش

که خونش  رسانی به نقطه ی جوش

 دریغ از کپک مغز حرف حساب

مخی هم ندارد که گیرد جواب

جدا کن از او راه خود را عزیز  

که ارزش ندارد به قدر پشیز

مکن وقت خود را برایش تلف

به سویش بینداز مشتی علف

 

دکتر نادر نوری اسفند 96

امان از دست آن کس دو روست

امان از دست آن کس که دو روست

حسود وکودن و بی چشم روست

اگر در نزد تو چون آدم است

مکن باور که این یک نیمه روست

 

دکترنادر نوری دی 96

شعر ویتامین د دکتر نادر نوری

 

 

هر کسی نزد ما آمدو هردرد داشت             

می توان پای کمبود ویتامین گذاشت

 

آزمایش برایش  سفارش می شود             

 تا بدانیم  چه کم گزارش می شود

 

بشنو ازناخوشی های پایین رفت آن         

درد ماهیچه ای است و دیگر درد ران 

 

گر دیابت گرفته  کسی یا که  کهیر        

شاید از کاهش دی، بدن  گشته اسیر

 

گرزنی خستگی داشت و در نومیدی است   

 شاید ازاُفت میزان  ویتامین دی است

 

شیب کمبود آن در زمستان ودی است       

 از مکافات این شیب  پینه در پَی^** است

 

ماه دی  ماه هجران دی است و بلا          

 هر مریضی رسد  دی به اوج ابتلا    

 

آسمیان را شفا ده ، کمک از د بگیر            

چون که در اُفت آن آسم می گردد دلیر

 

وی ته مین روده را پاس می دارد ز شر           

پاسداری کند از بدن، پستان، جگر

 

آن کسانی که داروی صرعی می خورند        

 در کنارش بگویید  باید دی خورند

 

 

ویته مین دی مفید است و غوغا می کند        

خود به خود  مالکش را مداوا می کند

 

 

  

 است MS پینه در پَی  نام  پارسی ^**

 ( از کتاب برابر پارسی واژگان پزشگی اثر  اینجانب دکتر نادر نوری  )  

 

 

غار تار جهل

در غارتارجهل به دنبال  روزنی  ؟                           

 

نور از خرد  بگیر که آیی  به روشنی  

 

                    

مقبولیت  جداست زِ هر زور  گفتنی

 

            نادر، خرد  نه خامه ی دانش شکستن است                   

 

     نوری  نفیس  باشی اگرجهل بشکنی

   

     پاکیزه خوی باش و  خردمند و خوش زبان                  

 

با دیو  نفس جنگ جز آن نیست  دشمنی

 

 دکتر نادر نوری بهمن 96

 

کمبود ویتامین د و سرطان

چون شیر نباشد در بادیه 

دو رو بی چشم و رو

 

امان از دست آن کس که دو روست          چو دیوی ددمنش ، بی چشم و روست

اگر در نزد تو  چون آدم است                   مکن  باور که این یک نیمه روست

برای دست یابی به هدف                       نه دشمن می شناسد  او  نه دوست

چو خر از هر چمن جوید علف                          چراگاهش شکر آب دو دوست

 کلامش بی بها پر از دروغ                      قسم  بی خود خورد بی آبروست

سرشته ذات وی با اختلاس                       کلاغی  دانه دزد و  کینه جوست

سرانجامِ دو رو، نافذ چه شد ؟                    ذلیلی شد  نه پُز ماندش نه پوست 

دکتر نادر نوری ( نافذ)  بهمن 96

 

پیری به سن نیست

خرچنگ خرافات

خرچنگ خرافات

 سنگ به خرچنگ خرافات زنید 

      آتش در آغُلِ آفات زنید

پشت به گفتار خرد کوب کنید

تیشه به ریشه ی مماشات زنید

غرق خیالات مگردید دگر 

    سد پل بر روی خیالات زنید

از خرد خویش بگیرید کمک   

چنگ به مایه ی مباهات زنید

روح و روان نادر زخم گرفت 

 مرهم زخمی به جراحات زنید

چشمه ی پر آب بجویید شما 

 آبی به عقل جماعات زنید

دکتر  نادر نوری  

 

 

 

اندیشه و عقل زنده به گور

اندیشه و عقل زنده به گور

جایی که کلنگ و بیلْ مزدور است              اندیشه و عقل زنده به گور است

 

 دستی که زمانه پرتوانش کرد                   نایی نبرد، که  از شرف دور است

 

آن کس که به زور بر سریری ماند    یک کوک زمخت و وصله ناجور است

 

آن کس که دریغ  می کند از فکر                     خالی از خرد مدام منفور است

 

چنگی  که  سرشت او چپاول است        دژخیم وکشنده  همچو تومور است

 

 آن دل که برای کشورش سوزد         بسیار عزیز و شمع پر نور است

 

   در خرمن  جهل ، زد شَرر نادر      از آن که دلش به نصر منصور است 

 

 دکتر نادر نوری دی 96           

 

              

سدایم کن دوباره - صدایم کن دوباره

پشیمانم  که آزردم دلی را                                                                       پریشانم  زکف دادم گلی را

کجا رفتی ؟  سدایم کن  دوباره                                                        سدایت حل کند هر مشکلی را

دکتر نادر نوری دی 96

قسم به آن که دنیا را سرشت

 

 

 

قسم به آن که دنیا را سرشت                     نیم در فکر دوزخ یا بهشت

 

 

 

به هر سو رو کنم بینم دروغ                به دور افکنده ام  زیبا و زشت

 

 

 

دکتر نادر نوری  دی  96

 

 

 

 

 

هزار آفرین بر سیاست مدار

  سیاسَت  سیاسْت !

هزار آفرین بر سیاست مدار                                      که نه دزد باشد نه چون گرگ هار       

فروتن فدا کارفردی امین                                        نه چون لاشه خواری که کرده کمین

به دامش مشو چون سیا سَت سیا سْت                            مکن خویش برده چو پر از ریا ست

ز شادیِ مردم تو خشنود باش                                              وکیلی خردمند و پر سود باش

چو دستی بگیری مگو پا ببوس                                            منه هیچ منت مشو اُختپوس

به فریاد کشور برس ای دلیر                                                 که پژمرد دلها , بر آمد نفیر 

پلید است و پست آن سیا ست مدار                                            نمایش چو موسا خفایش چو مار  

ندارد به جز پند (نادر) نشان                                                 دلا تا توانی به دل آن نشان

 

می خوار ایام

 

می خوار ایّام

دلم آزرده شد از خارِ ایّام                  نخواهم بشنوم اخبار ایّام

به مولانا قسم قلبم گرفته                   از این نامردمان غَدّار ایّام

چو سعدی می نشینم در کجاوه                  گلستانی روم از غار ایّام

زفردوسی بگیرم نوشدارو                   که زخمی گشته ام از مار ایام

چو حافظ می روم کنج خرابات               همه افشا کنم  اسرار  ایّام

رباب رودکی دردست گیرم                     ببویم مولیان جوبار ایّام

پیاله گیرم از، دستان خیّام                     گُسارم تا شوم می خوارایّام

 به یاد کودکی بی غم بخندم             به دور از این همه بی عار ایّام

 

 

بدان (نادر) تلاش  راستجویان                 درآخر می کشد پتیار ایّام

 

به کله مریزید آشغال

 

 

 

دریغ از آن کودک و نو باوه است

 که مغزش  انبار  ترس و یاوه است

دریغ از این درس های  بی ‌شمار

که بی ارزش بود و  در حدّ  شعار

کمان بر من کشید آن یار شرزه

 

کمان بر من کشید آن یار شرزه         

    

  تـنم  از ترس  او آمد به لرزه

 

 

 

 نمی دانم چرا یارم  چنین است    

          

 گهی از غم کشد گاهی به غمزه

 

 

 

 

دکتر نادر نوری آذر ماه 96

 

 

 

بر گرفته از وبلاگ دکتر نادر نوری naadernoory.blog.ir

زهر جبر دکتر نادر نوری نافذ

 چو نوزادی که به جبر از زهدان جهید 

 جهان هم ناله کرد و آمد پدید 

 فغانی از ازل  اندر هر ذره است 

 که  هستی زهر جبر است و باید چشید 

 دکتر نادر نوری آذر 96

بشر مهمان غافل

بشر مهمان زمان ساقی اجل زهر

نشسته  در کنار سفره ی دهر

چَرد غافل کُند انبان  از آن خوان

سرانجامش دهد ساقی از آن زهر

دکتر نادر نوری 

در سوگ پدر+ دست اجل آمد

پرستوی زخمی 

دست اجل آمد و گرفت از من پدرم 

 

رفت عزیزم ، جهان سیا شد در نظرم 

 

نیست شبی که به یاد او آهی نکشم

 

آه مگر می شود که از یادش ببرم 

 

کاش که می شد دوباره باز آیی زسفر

 

ای پدرم سوخت از فراقت این جگرم 

 

همچو پرنده ی  کوچکی پرشکسته ای نگران 

کیست بگیرد پس از  تو زیر بال و پرم 

 

 دکتر نادر نوری