سیا چاله ی غم

 دریغ ایران که هر روزش عزا است

جهان حیران عجب اینجا چه جا است ؟

سیاچاله ی غم های جهان شد

 تو گویی مخزن هر چه بلا است

 دکتر نادر نوری 29 بهمن 96

امان از دست آن کس دو روست

امان از دست آن کس که دو روست

حسود وکودن و بی چشم روست

اگر در نزد تو چون آدم است

مکن باور که این یک نیمه روست

 

دکترنادر نوری دی 96

آیا امروزه سیدی وجود دارد ؟

آیا بر اساس دانش ژنتیک  سیدی وجود دارد ؟

تعریف سید :   فرزند نسبی پیامبر و امام علی بودن

 نخستین دودمان مشترک پیامبر و امام علی  نوه های  پیامبر ( امام حسن و امام حسین هستند )

  اینک  ببینیم  ساختار بدنی هر کدام از امام حسن یا امام حسین  بر پایه دانش ژنتیک  چند درسد سیید بودن هست ( پاسخ : 75 درسد )  چرا ؟

نخست از سوی مادری حساب کنیم :   ساختار  بدنی حضرت فاطمه  50 درسد  از پیامبر  و پنجاه درسد از خدیجه است  ( که سید نیست )  

 پنجاه درسد از ساختار ژنتیکی  هر فرد از پدر و 50 درسد  از مادر است .  و به صورت نزولی (  نصف نصف  شدن )  این  درسد  به نسلهای بعدی می رسد

 50  درسد ساختار  بدنی  حضرت  فاطمه  از پیامبر است و بنابراین  در بدن  نسل بعد (امام حسن و امام حسین )  25 درسد از  ساختار بدنی پیامبر وجود دارد  این 25 درسد  را داشته داشته باشیم .  50 درسد از  ساختار بدنی امام حسن و امام حسین از  امام علی است  که با آن 25 درسد منتقل شده  از پیامبر  75درسد می شود  ینی  ساختار بدنی امام حسن و امام حسین  75 درسد با تعریف سید بودن  هاهنگی دارد

  حال در بدن امام بعدی ( امام سجاد) تنها  نصف این مقدار (ینی 37.5 درسد) ساختارسیادت  وجود دارد ( چون مادرش سید نبوده ) و نصف ساختار بدنی ایشان از مادرو  نصف دیگر از پدر(  امام حسین) است .امام حسین  که ساختار پیکریشان 75 درسد سید یود  37.5 درسد به فرزندان می رسد

به همین ترتیب برای امام پنجم نصف این مقدار( که می شود 18.75)  تعریف سیادت  وجود دارد   برای امام ششم باز نصف این مقدار  برای امام هفتم نصف امام ششم . و برای امام هشتم نصف امام  هفتم ...   تا برسیم به امام دوازدهم 

 در ساختار بدنی امام دوازدهم  طبق  همین  سیر پایین رونده ی خزانه  ژنتیکی  اگر محاسبه کنیم به عدد بسیار کوچک 14 سدم می رسیم    ینی امام زمان تنها  14 سدم پیکر خود را از پیامبر و علی به ارث برده  و  بیش از 99 درسد ساختار بدنی امام دوازدهم  از پیامبر و امام علی نیست

 حال که این  روشن شد  ببینیم سید های امروزی  در بدنشان طبق دانش امار و ژنتیک  چند درسد   ساختار سیادت وجود دارد . اگر 50 نسل از زمان پیامبر تا کنون  گذشته باشد  یک سید امروزی   تنها   0.0000000000000026  درسد از بدنش را از  پیامبر و علی به ارث برده  ینی در واقع هیچ  چون همین  درسید بسیار بسیار ناچیز  در بدن ناسید ها هم  ممکن است وجود داشته باشد . هر گونه که  سیادت  را تعریف کنیم و بر تعریف آن خرده بگیریم    باز در عمل  طبق دانش آمار و ژنتیک  امروزه  سیدی وجودندارد

دکتر نادر نوری?  1390 ؟

شعر دکتر نادر نوری درباره ویتامین د

بررسیها نشان داده امری جدّی است     

هرمرض یک سرش اُ فتِ ویتامین د است

 

  دکتر نادر نوری بهمن 96 

 

چای سبز و سرطان زایی

شعر ویتامین د دکتر نادر نوری

 

 

هر کسی نزد ما آمدو هردرد داشت             

می توان پای کمبود ویتامین گذاشت

 

آزمایش برایش  سفارش می شود             

 تا بدانیم  چه کم گزارش می شود

 

بشنو ازناخوشی های پایین رفت آن         

درد ماهیچه ای است و دیگر درد ران 

 

گر دیابت گرفته  کسی یا که  کهیر        

شاید از کاهش دی، بدن  گشته اسیر

 

گرزنی خستگی داشت و در نومیدی است   

 شاید ازاُفت میزان  ویتامین دی است

 

شیب کمبود آن در زمستان ودی است       

 از مکافات این شیب  پینه در پَی^** است

 

ماه دی  ماه هجران دی است و بلا          

 هر مریضی رسد  دی به اوج ابتلا    

 

آسمیان را شفا ده ، کمک از د بگیر            

چون که در اُفت آن آسم می گردد دلیر

 

وی ته مین روده را پاس می دارد ز شر           

پاسداری کند از بدن، پستان، جگر

 

آن کسانی که داروی صرعی می خورند        

 در کنارش بگویید  باید دی خورند

 

 

ویته مین دی مفید است و غوغا می کند        

خود به خود  مالکش را مداوا می کند

 

 

  

 است MS پینه در پَی  نام  پارسی ^**

 ( از کتاب برابر پارسی واژگان پزشگی اثر  اینجانب دکتر نادر نوری  )  

 

 

ویتامین د و ورزش

غار تار جهل

در غارتارجهل به دنبال  روزنی  ؟                           

 

نور از خرد  بگیر که آیی  به روشنی  

 

                    

مقبولیت  جداست زِ هر زور  گفتنی

 

            نادر، خرد  نه خامه ی دانش شکستن است                   

 

     نوری  نفیس  باشی اگرجهل بشکنی

   

     پاکیزه خوی باش و  خردمند و خوش زبان                  

 

با دیو  نفس جنگ جز آن نیست  دشمنی

 

 دکتر نادر نوری بهمن 96

 

کمبود ویتامین د و سرطان

چون شیر نباشد در بادیه 

تب عشق

___________

تب عشقت مرا هم مبتلا کرد         نگاهت در دلم آتش به پا کرد

 

زدی باآن خدنگ این سینه ام را    بدن را چون خزان  پخش و پلا کرد

 

به هر دکتر   رَوم درمان ندارد     بپرس ازآن  شرر با من چه ها کرد

 دکتر نادر نوری بهمن 96

برو گم شو مگو هیچ

 

شنیدم یک شبی بانگ از زوایا

که می نالید از درد خطایا          

 به سختی گریه می کرد از ندامت      

 غلت کردم ببخشایم خدایا  

گرفتم من  مقامی را به ناحق       

 اگر چه بود آن حقّ سخایا

  عطا کردم به انان بس مزایا           

 فقط همدست هایم خاص بودند

  که آزردم به  کام خود  رعایا       

خطا کردم خجل هستم زمردم

کنون  که به  دم  آخر  رسیدم     

 پریشانم   که  بد کردم  خدا یا

ندانستم  که این دنیا چه پوچ است     

شدم اینک پشیمان از قضایا

ندا آمد  برو گم شو مگو هیچ      

  ندانستی سرانجامت  تو آیا

کنون که در سراشیبی  فتادی        

 دگر دانی  مقامت نیست پایا

به پایان  چون رسیدت زندگانی     

نجاتت  کی دهد  عاقل عطایا

 دکتر نادر نوری بهمن 96

اشعار دکتر نادر نوری

 

 

 

امان از دست آن کس که دو روست          چو دیوی ددمنش ، بی چشم و روست

اگر در نزد تو  چون آدم است                   مکن  باور که این یک نیمه روست

برای دست یابی به هدف                       نه دشمن می شناسد  او  نه دوست

مدام از هر چمن جوید علف                          چراگاهش شکر آب دو دوست

کلامش بی ستون  پر از دروغ                       قسم  بی خود خورد بی آبروست

همیشه درپی ناحق خوریست                         کلاغی  دانه دزد و  کینه جوست

سرانجامِ دو رو، نادر چه شد ؟                    غباری شد  نه پُز ماندش نه پوست

_______________________

 درمانگاه عشق

به درمانگاه عشقت پا نهادم

دلم را جز به  تو به کس ندادم

 چنان با برق چشمت شوک دادی

ندانم در زمین یا درمعادم

 

 

_______________________

 فریب کف آسان سر  مخور          اگر پا نهی آسان سر مخور

 

به زودی بدان شب گردد تمام        مقاوم بمان آسان سرمخور 

______________________________

 

 به هر آرزویی نتوان رسید                     طعم هر خوشی را نتوان چشید         

 عاقل آن که از چاه  خیال خام                    اندیشیدو کوشیدوبه حق رسید   

     

________________________________________

 

 

 

امان از دست آن کس که دو روست               حسود وکودن و بی آبروست

مکن باور قسم هایش دگر              قسم بی خود خورد بی چشم و روست

 

گر زور مندی

 

گر زورمندی گر شاه و رهبر                    یا  تیز هوشی با هوش برتر           

گر روی تابان چون هور داری                    یا که هزاران مزدور داری

گر گنج قارون در بقچه  ات  هست                یا سدمهارت در مخچه ات  هست

یک مشت خاکی ای آدمیزاد                     از خود رها شو میهن بکن شاد

 دکتر نادر نوری

 

مکوب  کس را

مکوب حقی که  خود بلند گردی               مکن  دگر تلخ تا که قند گردی

چه قول داده  جهان که در  هوایش             دچار رفتار ناپسند گردی  ؟

 به هوش باش  این بنا وفا ندارد                بدان بعید است بهره مند گردی

 

 

 

دست اجل آمد

دست اجل آمد و گرفت از من پدرم 

 

رفت عزیزم ، جهان سیا شد در نظرم 

 

نیست شبی که به یاد او آهی نکشم

 

آه مگر می شود که از یادش ببرم 

 

کاش که می شد دوباره باز آیی زسفر

 

ای پدرم سوخت از فراقت این جگرم 

 

همچو پرستوی کوچکی زخمی شده ام 

 

کیست بگیرد پس از تو زیر بال و پرم 

 

 دکتر نادر نوری 

بر گرفته از وبلاگ دکتر نادر نوری golalinoory.blog.ir

 

 

اندیشه و عقل زنده به گوراندیشه و عقل زنده به گوراست

*************************

جایی که کلنگ و بیلْ مزدور است  

          

 اندیشه و عقل زنده به گور است

 دستی که زمانه پرتوانش کرد   

                      

نایی نبرد، چو از شرف دور است

آن کس که به زور بر سریری ماند  

               

 یک کوک زمخت و وصله ناجور است

آن کس که دریغ  می کند از فکر  

                  

خا لی از خرد مدام منفور است

مغزی که  سرشت او لجاجت است   

            

 نافهم  وبُرنده  همچو ساتور است

 آن دل که برای کشورش سوزد  

                       

بسیار عزیز و شمع پر نور است

در خرمن  جهل ، زد شَرر نادر   

                   

زیرا که دلش به نصر منصور است                         ________________________________________________________

سلسله ی مژ گانت زندانم کرد                              زلزله ی زلفانت لرزانم کرد

حال چه کنم با این قلب خسته            هجرتت پریشان و ویرانم کرد

_____________________

چو نوزادی که به جبر از زِهدان جهید 

جهان هم ناله ای کرد و آمد پدید 

نفیری از ازل اندر هر ذرّه است 

که هستی زهر جبر است و باید چشید 

______________________________

امید نجاتم وی است 

اگر کوه خارا بجنبد ز جای                            نمیرد کسی تا نخواهد خدای 

چه ترسم من از لرزه های زمین                        چو باشد پناهم جهان آفرین 

اگر چه زمین لرزه پی در پی است                                            امیدم نجاتم وکیلم وی است

من آن سرو سهی هستم که ازخاک و خسان رستم 
اگر دنیا به هم ریزد نگردد کج دل و دستم
نه مغرورم نه مکارم نه مزدوری ریاکارم 
نه مردم را بیازارم نه روباهی ربا خوارم
من از مرغان قافم که جدا مانده ز سامانش 
پرش بسته دلش خسته بنالدغم ز افغانش
من آن سیمرغ دستانم شفا خیزد ز دستانم 
سقای حق پرستانم وفا دارم به وجدانم
غبار غم بر اندازم چو طرحی نو در اندازم 
فلک را سقف بشکافم به افکارچو شهبازم
نمی فهمند درد ما ستم سازان و جاهلها 
به جای حل یک مشکل بیفزایند مشکلها
کنون نادر بیا بنشین برای که رجز خوانی ؟ 
جهان جز با خردورزی نگیرد هیچ سامانی

______________________________-

 

 

لبش بوسیدم ، خوردم ازآن می 

برایم دنیا ارزش دارد وی 

میان مستان سر افرازم من 

جدایی از می ؟ هیهات و هی هی

 

از تحجّر آدمی انتر شود 

جنب و جوشش بی ثمر ، ابتر شود 

در خصومت روزوشب غل می خورد 

چرخ فکرش پر خلل ، پنچر شود 

در میان عاقلان بی ارزش است 

در خرد سنجی عیان آخر شود 

همتش درخدمت خود پروری 

منطقش ترساندن و خنجر شود

در همه کاری دخالت می کند 

راهکارش به فنا منجر شود 

هرکسی از بی خرد دوری گزید 

همچو نادر از مَلک برتر شود

اعتقادت را نهان دار ای جناب 

تا توانی ‌آشتی کن نه عتاب

جنگ باورها ندارد هیچ سود 

چون کلافی پیچ اندر پیچ بود

مردم آزاری مکن با نام دین 

از ستم یا هر تنش دوری گزین

می شود اندیشه ها را پروراند 

از مَنیت می شود خود را رهاند

تیشه زد برجنگل وحشی گری 

از محبت ساخت باغ پُر بَری

آشتی خوب است یا جلاد جنگ 

غنچه ای خوب است یا تیر تفنگ

کارمان از ترس دقیانوس هاست 

خوابمان سرشارازکابوس هاست

راز گل از یادمان در رفته است 

حوصله ازوضع ما سررفته است

شیشه ی آمال ما درهم شکست 

بند باور هایمان از هم گُسست

سینه هادر غم ‌ شناورگشته اند 

رهزنان کم کم دلاور گشته اند

هر کسی درکوچه ای شد در به در

او گریزان تو گرسنه من پکر

" نادرا " خسته شدیم ازاشقیا 

خسته ایم از حنجره های ریا

ما سده ها از جهان جا مانده ایم 

در همان برگ الفبا مانده ایم

زمانه نابکارو بد شگون است 

فلاکت از فساد فاسقون است

ریاکاری، رباخواری، فراوان 

ورق بازی سند سازی فزون است

گلوها خسته شد ازفرط فریاد 

سریرآرزوها واژگون است

امیدو وعده ها اندر قفس شد 

قفس سازی کنون ازحد برون است

پریشان روزگارم هم چوفرهاد 

موانع پیش روچون بیستون است

نمایان نیست نادر، نورفکرم 

مدام ازغم روانم قیر گون است

من ازکافرندارم انتظاری 

دلم ازمومنان غرق به خون است

 

چه غم ؟

اگر یارم کنارم بود چه غم ؟           اگر او غمگسارم بود چه غم ؟

به بالینم شود گر آن فرشته                     پر از مشکل نوارم بود چه غم ؟

______________________________________

پشیمانم  که آزردم دلی را                             پریشانم  زکف دادم گلی را

کجا رفتی ؟  سدایم کن  دوباره           سدایت حل کند هر مشکلی را

دکتر نادر نوری دی 96

 

 

 

آخرش چه ؟

 

بر سَریر آرزوها  آرمیدی  آخرش چه ؟                            به مقامات بلندی هم رسیدی  آخرش چه ؟

چند روزی برقشونی  حکم راندی با ذکاوت                    نقشه های خودسرانه هم کشیدی آخرش چه ؟

مست خود خواهی شدی سا طور گشتی از شقاوت           از رفیقان مدح خود را خوش شنیدی آخرش چه؟

حق مردم را به ناحق  درخِفا درحلق کردی                     سینه های راستجویان را دَریدی آخرش چه ؟     

گنج  بیت  المال را در کیسه کردی  با مهارت                   آن همه را گور بردی؟  چه خریدی ؟ آخرش چه؟

ای  برادر  پند ( نادر) گوش کن باری  سرانجام                گر امیری گر وزیری گر رشیدی آخرش چه ؟

  

*****************************************************

 

می خوار ایّام

دلم آزرده شد از خارِ ایّام                  نخواهم بشنوم اخبار ایّام

به مولانا قسم قلبم گرفته                   از این نامردمان غَدّار ایّام

چو سعدی می نشینم در کجاوه                  گلستانی روم از غار ایّام

زفردوسی بگیرم نوشدارو                   که زخمی گشته ام از مار ایام

چو حافظ می روم کنج خرابات               همه افشا کنم  اسرار  ایّام

رباب رودکی دردست گیرم                     ببویم مولیان جوبار ایّام

پیاله گیرم از، دستان خیّام                     گُسارم تا شوم می خوارایّام

 به یاد کودکی بی غم بخندم             به دور از این همه بی عار ایّام

 

بدان (نادر) تلاش  راستجویان                 درآخر می کشد پتیار ایّام

 

فریاد در چاه

چنان در تب چنان درغم من اَستم                  که لغزد جامِ مِی افتد ز دستم

به هر سو روکنم بینم سرا بی                      به جز مِی من ندانم چه پرستم

 دگر گون شد دلم خون شد ز دنیا                 شَهم مات است و در ماتم نشستم

در این گرداب گمراهان اسیرم                   چنان هایل که از جانم گُسستم

چرا امشب قرارم نیست ساقی ؟                 نمی دانم چه می گویم چو مستم

بیا (نادر) بزن فریاد در چاه                       که می بینی سکوتم را شکستم

 

******************************************************************

 

 سوال از خدا

 

سوال دارم از خدا که آفریده این بشر                   چرا عدالت گم شده در این جهان پر شَرر

همیشه این پرسش مرا ، به سوی فکرت می بَرد                 جواب من چه می شود بگو نَگردم در به در

یکی زِ گُل کامش به دل، دگر شود نانش ز گِل                 یکی فرا انسان شود دگر شود خر تر زخر

یکی ندارد نان شب عیال او در تاب و تب                   دگر بَرد سد گنج زر بدون یک توپ و تشر

خدا بده به ما جواب که کم شود این التهاب                      چرا چَرد یک بی خرد دگر خورد خون جگر

بس است (نادر) دم مزن سکوت شب بر هم مزن              خدا که گفته لَا وَزَرَ¹ سزایشان قعرِ سَقر

 

سوره قیامت 11 اشاره به  -1

 

 

 

 

 خدایا زمین!

ای کار گردان گردان سپهر             یزدانِ کیهان و کیوان و مهر

ای نور هستی که گیتی توراست            نوری بیفروز در راه راست

گم گشتگانیم در این جهان                 بر نقطه ای خُرد در بیکران

پروردگارا زمین را ببین                   غوغای ادیان به پا کرده کین

برخی چو گُرگیم در جلد میش         برخی چو دیویم در پشت ریش

برخی چو ماریم دنبال نیش             برخی به غاریم از عصر خویش

برخی فریبند و با نام دین                 اسبان خود را نمایند زین

نافذ مخور غم که پروردگار                     داند چگونه برآرد دمار    

****************************************************************************

   سیاسَت سیاسْت !

هزار آفرین بر سیاست مدار                                      که نه دزد باشد نه چون گرگ هار       

فروتن فدا کارفردی امین                                        نه چون لاشه خواری که کرده کمین

به دامش مشو چون سیا سَت سیا سْت                            مکن خویش برده چو پر از ریا ست

ز شادیِ مردم تو خشنود باش                                              وکیلی خردمند و پر سود باش

چو دستی بگیری مگو پا ببوس                                            منه هیچ منت مشو اُختپوس

به فریاد کشور برس ای دلیر                                                 که پژمرد دلها , بر آمد نفیر 

پلید است و پست آن سیا ست مدار                                            نمایش چو موسا خفایش چو مار

مزن نیش بر دست یاران خویش                                             همین مردم دردمند و پریش       

ندارد به جز پند (نادر) نشان                                                 دلا تا توانی به دل آن نشان

 

 

نقطه ی جوش

سخن چون بگویی بیان را بسنج                   مبادا  از آن سخت افتی به رنج

 حقایق مگو با کس کند هوش                   که خونش رسانی به نقطه ی جوش

دریغ از عسلْ عقل¹  درکِ سخن                  چو سنگی است خارا به هر انجمن

مهار مهارت به گفتار بند                              که گردی به نزد همه ارجمند

 

1-  شیرین مغز ؛ کودن

 

 

ارزش عقل

خرد نباشد جان در عذابست           بدون منطق در پیچ و تابَست

خردچراغی در کوی جان هاست         به نور آن جان چون ماه تابست

چراغ جان را به پیش رو دار                 وگرنه پایت درمَنجَلاب است

بهای انسان به عقل مَندیست                نه آن کلامی که چون حُبابست

تو تا توانی نور از خرد گیر              پیام (نادر ) این است و نابَست

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

قانون های کاغذی

دستم به دامن مردمان درمانده ام در این گذر                   می جویم ازوجدان خودمی پرسم از هر رهگذر

یاران چرا در مملکت، با این همه مذهب مدار                     اخلاق ما رفتار ما سر می کشد سوی سَقر¹

پیران همه با تجربه، ایران همه وحدت سرا                          اما عجب دارم چرا، اینها ندارد هیچ اثر

گفتا یکی(نادر) سخن پاسخ شنو جانا زمن                      گرکس فرا قانون شود قانون شود زیر و زبر

 

1- جهنم

 

عاشق شدم بر مشتری

دیوانه ام دیوانه ام باید شوم من بستری                       از بام بخت افتاده ام دردام داغ دلبری

ازدین و ایمان شد رها هر کس که بیند حال ما            من می پرستم آسمان عاشق شدم بر مشتری

گویم به آن آرام جان جانا ببین انسان چه سان              حق می کُشد اندر زمین با تیغ و سد افسونگری

از ناکسان خسته شدم چون مرغ پربسته شدم               هریک به سوی دیگری بر کف گرفته خنجری

هر کس نمایش می دهد حرف از نیایش می زند               حالی سبکسر می شود او گر رسد بر منبری

هرشب شرابی سر کشم از جام اشک آتشم                        گریان شود دردا دلم از این همه بازیگری

جانم جهنم می شود مهمان ماتم می شود                     نورم ز غم خم می شود مایل شود به کافری

پیمانه ام خالی شده هر لحظه ام سالی شده                        از دل امیدم می رود دنبال یک درمانگری

       نادر) بیا یاری نما مشکل گشا از کار ما                                آهم ندارد هیچ اثر آهن نگردد گوهری)            

 

 

 مشو شاد هرگز در مرگ کسی

مشو شاد هرگز بر مرگ ‌کسی                    بسا او رها شد تو در قفسی

میازار مردم به خاطر نفْس                          که بر مُلک مانی شاید نَفَسی

خرد پیشه  سازو خود کامه مشو                     بیاید که  خاکی در بیل کسی

دفاعت نگردد پهباد و پزشگ                          نداری توان بال مگسی

چو( نادر) بیا دست از نفْس بشو                        سبکبار شو تا به اوج رسی

 

*******************************

 

 

زن و مرد  دو دست   پیکر انسانیت

زن و مرد دو دست یک پیکرند               همانند وهمکار همدیگرند

بسا راست دستی که ناراست است                    چه چپ دست ها که ، ز باقی سَرند

میان زن و مرد شایسته کیست ؟               یقین آن کسانی که کارا ترند

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

بحران زود رس آب در ایران

 

چنان خشکسالی در ایران شود              که کشور کویری پریشان شود

چنان خاک و گرما درآرد دمار                نه عشقی بماند نه شوقی نه یار

وجب به وجب گر بگردی چو مور              نیابی تو آبی به جز اشک شور

بیاید زمانی هوا جز غبار                            ندارد پیامی برای بهار

دریغا که ایران شودخشک و لوت                   همه درد دارند و غرقِ سکوت  

خدا را ، مدیران بجویید آب                         که ایران نگردد کویر و سراب

کنون پی بگیرید چاره ی کار                نه آن دم که گشته وطن داغدار

 شنو حرف حق ای سیاست مدار                 که گر نشنوی نیستت اعتبار

چو اینک توان  هست کاری کنید            نه روزی بیاید که زاری کنید

خوشا آن کسی حرف (نادر) شنید           پیامش گرفت و نتیجه بدید

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 سودمندی به از تنومندی

 

خوب بشنو جوان زمن پندی                   سودمندی به از تنومندی

بار از دوش لنگ بر داری                      به که کوهی ز سنگ برداری

 

 

*********************************

 

 

 محبوب من دلدار من

 

محبوب من دلدار من بر تو درود                ای یارمن غمخوار من شمع وجود

از هجرآن آرام جان صبرم رمید                 آتش به دل دُودَم به سر گشتم چو عود

 

 

 

 

 

  دین فرمای   بی خاصیت

 

ارزش انسان نه علم دین است                      بلکه بشر با عمل وزین است

گاووخری که به زیر بار است                   به ز زمین چسب ¹ دین شعار است

____________________________________________

اشاره ای به آیه ی « إِثَّاقَلْتُمْ إِلَى الأرْضِ » سوره توبه آیه 38  1-

 

**********************************

 

بزرگی به خرد مَداریست

 

بزرگی به خردمَداریست        به کردار نِگر نه دستار

به بازارمَبین تو مردم             به احوال نگر نه بازار

خبرها چه بسا دروغند           زآزاده بجو تو اخبار

مکن هیچ نوید باور           که کارند فریب بسیار

به آمار مباش خشنود           تو آثارببین نه آمار

تکایا زریا شده پر             ریاکار بکُش چو مختار

سیه کار شکر زبان است         به رفتار نگرنه گفتار

چو اندیشه خورَد خرافات        خرافات بکوب دیوار

 

 

 

 

 

 آرزوهای  بردار رفته

تیر باران بی امان افکارسر گردان بر کره ی مغزم اتمی آرامش را نیز از آن گرفته

بر سیاره سرد آرزوهایم ذره ای زندگی نمانده

سر انجام ستاره سرخ بخت من به سیاه چاله ای افسرده رسیده

نفس های نژند زندگی را خواب آلوده در عمق چاه خاموش خیال می گذرانم

آخر ای آرزوهای زندانی من !

نمی دانم عصیانگر کدامین طایفه بودید که اینچنین بر دار ناکامی آویخته شدید ؟

 

 

************************************

هیولای زمان

نمی دانم چرا در این زمانم                           خطایی روی داده به گمانم

چه می شد سالیانی پیش بودم                              جوابش چیست آشفته روانم

در این گرداب گمراهان  اسیرم                           نمی دانم چه سان خود را رهانم

دریغ از مرهمی بر زخم هایم                      به جز اشکم چه بر زخمم چکانم

چو گنجشکم به چنگال عقابی                               گرفتار هیولای زما نم  

اگر دنیا تو بستی دست نادر                               ولی هرگز نبندی این دهانم

 

 

کبریت کبر

 با کبریت کِبر خود زنَد آتش             آن که حرف مفت جوشَد از ذاتش

سرشار از خلل خرد ستیز و خار            چه پوچ است مغز  بی مبالاتش

 

 

***************************************

 

سن تنها یک عدد است

پیری به سن نیست اگر بدانی         سن یک‌ عدد است نه ناتوانی

تو به چه نازی ای مرد بُرنا            در اُفت و شیبی در نوجوانی  

هر گز نباشد با این چنین تن          در سن پیران  از تو  نشانی 

دانش بیاموز  چراغ راه است              تا گم نگردی تا در جهانی

نادر همیشه دل  را قوی  دار          باید همه حال  سهی بمانی

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

رونق، ریگزار

آنچه تبدیل کرده رونق¹ به ریگزار              رابطه است پارتی است ای هوار

سالها کرده ایم این سوز تجربه               هرچه کشوربدست آورده ، شد بخار

تا زمانی که لایقان دست بسته اند             از وطن پیشرفت هم می کند فرار

بهتر آن است دست به دست هم دهیم        میهن خویش را بسازیم پایدار

آسمانت به فیض خود می دهد نجات            غم مخور( نادرا )  سهی باش و استوار

1-  آبادانی، آبادی

 

*****************************

 

                                                                    یک دانه گردو

روزی به باغی زیبا چمیدم                                   یک دانه گردو از باغ چیدم

به یاد یار نیکو سرشتم                                              برروی گردو نامش نوشتم

جزعشق دنیا معنی ندارد                                    خوش آن کسی که در دل بکارد

کم کن نصحیت واعظ خدا را                             رو به خودت رس ول کن تو مارا

گر من بَدم گر رسوای هستی                             تو خود کجایی کجای هستی ؟

خواندی حدیثی کردی دکانی                                ما را مترسان خود هم نَمانی

من گر بمیرم از تنگ دستی                                  کاری ندارم جز عشق ومستی

نادر) رها کن بحث و هیاهو                                       یک بار دیگر بر گیر گردو)

 

دین بدون خرد !

 

خرد نباشد دین دل آزار است               بصیرت دل پر ز زنگار است

خرد چراغی پرفروغ و دین                 بدون بینش کور و نا کارست

تو تا توانی به خرد ره جوی                   که دین خالص زیر آوار است

دریغ از مذهب که شد ابزار                    برای برخی شام وناهار است

به ریش و دستاراعتمادی نیست                 چه ریش داری که تبهکار است

خموش (نادر) سخت ساکت باش                  که کارو بارِمعترض زار است

 

******************************

 

 ماهی مرده مباش

 

ماهی مرده مباش در مسیر سیل ورود                 گاهی شنا کن خلاف تا نگویند مرده بود

پرخاش کن بر خرافه بر دروغ و بر گزاف                   ارزش ندارد سکوت گر حقیقتی غُنود

 

************************

 

 

 خرچنگ خرافات

  آتش در آغُلِ آفات زنید  سنگ به خر چنگ خرافات زنید                   

پشت به گفتار خرد کوب کنید                     تیشه به ریشه ی مماشات زنید

غرق خیالات مگردید دگر                             سد پل بر روی خیالات زنید

از  خرد  خویش  بگیرید کمک                       چنگ به مایه ی مباهات زنید   

روح و روان نادر  زخم گرفت                          مرهم زخمی به جراحات زنید

 چشمه ی پر آب بجویید شما                         آبی به عقل جماعات زنید  

 

 

 

 

 

مگر خواب است عزراییل انگار

به هر سو بنگری جُغدی خِردخوار                                     ز هر کوبگذری افکار افگار

نشان از شادمانی نیست بر جای                                    ندارد هیچ کس، جز غم جلودار

پرازفریاد شد کوه و دل و دشت                                         نفیری بدتر از نفرین بیکار

امیدی نیست هم به مرگِ بیداد                                         مگر خواب است ازراییل انگار

مگو نادر دگر درد  دلت را                                        که درمان اندک است و درد بسیار

_____________________________________________________-

 مردم سالاری

یکی باد و یکی باران پسندد                         یکی سَمّ و یکی سامان پسندد

من از باران وباد و سَمّ وسامان                      پسندم آنچه را ایران پسندد

آتش درون

ندارد تابِ خاموشی زبانم                     ترک برداشته راز نهانم

تماشا می کنم نا مردمی را                      چوکبریتی شود افتد به جانم

فتاده در دلم کوهی ز آتش                      زبانه می کشد آتشفشانم

خدنگ اختلاس از خیل رهزن                شود تیری شکافد استخوانم

فغانم رفت تا به آسمانها                   که یابم رستمی در هفت خانم

خدایا خسته شد جانها زبیداد                کمک کن تا زغم خود را رهانم

شکیبا باش (نادر) بار دیگر                   منم مانند تو خود نیمه جانم

 

دوست دارم غمی کتاب کنم

ای مهربان

ای درد شناس آشنا ، ای اشگ شناس سر شناس،............. بیا

ای دلنواز ؛......... بیا ودردلت برایم پناهگاهی بساز

بیا ؛ بیاو مرا خطاب کن ؛ لحظه ای چشمان خشگیده ی مرا  با مستی ناب نگاهت غرق شراب کن

بیا ...........................بیا و برایم شقایقی بیاور

بیا دستم را بگیر و با قایقی ، دقایقی به کرانه ی اقیانوس آرامش ببر  ای یاور ؛

دوست دارم به ساحل زیبای چشمانت بیایم ؛ و صدایت بزنم با صدایم

دوست دارم امواج خروشان مهربانی ات را نگاه کنم ،درطاق بستان ابرویت اقامت گاه کنم

و دامنه ی بیستون جاذبه ات را قبله گاه کنم

دوست دارم نورنگاهت را بر دشت جانم بپاشی وجوانه ی امیدی در دلم بکاری  ای ماه تابان

دوست دارم دستت را در زیر باران اشکم بگیری  تا با آن  غباراز عشق بشویی

دوست دارم گاهی  بروم رودی ببینم نظر به آب کنم

دوست دارم آهی بکشم اشکی بنوشم غمی کتاب کنم

پس کوزه ی کوچک دلم را به دیوار مکوب!   غروب مکن ! به شمع وفا زود فوت مکن

سوگند به صحرای سوخته ی آرزوهایم که دوستت دارم

سوگند به دریچه های شکسته ی قلبم که دوستت دارم

پس بیا      بیا و دردهایم را بنویس لرزهایم را بگیر ؛ و تب هایم راتبخیر کن

بیا بیا

 

 قسم به آن که دنیا را سرشت                     نیم در فکر دوزخ یا بهشت

 

 چنان در این جهان دیدم دروغ                  سرابین گشته چه  زیبا چه زشت

 

دکتر نادر نوری  دی  96

 

 

 

_______________________________

فراق ماه

دلم خوش بود به یاری وفادار          

 فروغم بود چون ماهی شب تار

به یک باره فرو شد ماه تابان         

  زفقدانش  جهانم شد اسف بار

نمی دانم کنون روز است یا شب        

عزادارم عزا دارم عزا دار

______________________------------

بیمار و بی نار یلدایم سرد است

جان و تنم زار لبریز از درد است

آرامشم  نیست طاقت هم طاق شد 

یلدای امسال چه بد اخلاق شد

 چو نوزادی که به جبر از زهدان جهید

جهان هم ناله ای کرد و آمد پدید

 فغانی از ازل اندر هر ذره است

که هستی زهر جبر است و باید چشید

 

 

 

 

به کلّه ، مردم مریزید آشغال

مسازید  از مغز  توده ای زغال

دریغ از آن کودک و نو باوه است

 که مغزش  انبار  ترس و یاوه است

دریغ از این درس های  بی ‌شمار

که بی ارزش بود و  در حدّ  شعار

  به جای داستان وگرگ و گاومیش 

ترا به یزدان به فرزندان خویش

خرد ورزی را  بیاموزید و عقل

نه  آن گفته های آکنده  ز نقل

سوآلات فلسفی   پرسید و ژرف

تفکر خواهیداز آنان  نه حرف

بپرسید  انسان که  خاکش  شد لباس 

چگونه در می رود با اختلاس  ؟

نپرسید ازوی  چه می خواهی  شوی

بگو  هر چه شد  بپا  پاکی  شوی

چه گوید  جزپند نادر  با شما  ؟

دو رو بی چشم و رو

 

امان از دست آن کس که دو روست          چو دیوی ددمنش ، بی چشم و روست

اگر در نزد تو  چون آدم است                   مکن  باور که این یک نیمه روست

برای دست یابی به هدف                       نه دشمن می شناسد  او  نه دوست

چو خر از هر چمن جوید علف                          چراگاهش شکر آب دو دوست

 کلامش بی بها پر از دروغ                      قسم  بی خود خورد بی آبروست

سرشته ذات وی با اختلاس                       کلاغی  دانه دزد و  کینه جوست

سرانجامِ دو رو، نافذ چه شد ؟                    ذلیلی شد  نه پُز ماندش نه پوست 

دکتر نادر نوری ( نافذ)  بهمن 96

 

پیری به سن نیست

مکوب حقی

مکوب  کس را

مکوب حقی که  خود بلند گردی               مکن  دگر تلخ تا که قند گردی

چه قول داده  جهان که در  هوایش             دچار رفتار ناپسند گردی  ؟

 به هوش باش  این بنا وفا ندارد                بدان بعید است بهره مند گردی 

 دکتر نادر نوری دیماه 96

با کبریت کبر