نامه ای سرگشاده به کشور بدستان
بلند جنابان ریزو درشت این کشور که به حرف خود به گوش شنوا مفتخر !
همان مدعیان گوشدار بی هوشی که ناله های دردمندان بیهوش را نمی شنوند .
همان خوش خورهای روی زمین
همان کاخ نشین های آخ نبین.
نوشته های این درد اندیش روان پریش را که از سیاه چال غم به شما دلدادگان لم نوشته بخوانید تا
جایگاه درخور خود را بدانید
در این ساعت های پایانی سال ، بیرون از حب منصب و مال, بدون تبر و تیشه تنها با دوربین اندیشه ،
چشم اندازِ به فکر انداز ی را که در سال گذشته کاشته اید به دور از غرور مرور کنید .
به جای ذکرعیان؛ دمی در نهان فکر کنید!.
سالی که گذشت چه در چنته داشتید ؟ چه کاشتید ؟چه برداشتید ؟ چه گماشتید ؟ عدالت را سر جایش گذاشتید؟
بر سرمردم چه زدید ؟ گِل یا گُل ؟
بیایید امسال در آغاز این بهار پرده‌های ضخیم نور ترسی را کنار بزنید از غار تاریک لجاجت بیرون بیایید .
به واقعیت ها پشت نکنید ، به تنظیمات کارخانه ی فطرت پاک باز گردید.
به شرف درونی خود قول دهید که در این سال نو دیگر روی ریل ریا راه نروید کوله بارهای رنگین و سنگین و ننگین ریا را خالی کنید بگذارید جوانه های پژمرده ی وجدانتان دوباره با بهار جانی بگیرد.
با خدای خود پیمان ببندید که خودتان باشید نه ریایتان .
با بوق و کرنا سوار قطار دروغ و تکذیب نشوید! به گاری ، به خواری ، به حرف های کوچه بازاری افتخار نکنید !
به دندانهای عقب مانده دندان عقل نگویید.
اگر نمی توانید گریه ای را پاک یا گرهی را باز کنید پس کمترناز کنید.
از پنجره ی حنجره های خود اصواتی پخش می کنید که خدمتگزارید ؟
خب ای خدمت سرایان عصر جدید !
چه در چنته داشته اید یا دارید ؟خود حجاب خود ، خود سربارید ! زمیان برخیزید
ای آقایان! خدمت سرایان ! آیا در میان شما راد مردی رشید نیست که با شجاعت و رشادت استعفا دهد.
آیا درمیان شما کسی نیست که از میان برخیزد ؟
مدعی خدمتید ؟؟.. استعفا !
این بزرگترین خدمتی است که می توانید برای مردم انجام دهید.
پس یا ایها المَلَاء ، اگر عقل در سر دارید دست از سر ملت بردارید ...
می خندید که چه می گوید ؟
چرااستعفا؟ ما که از شایستگانیم والگو برای جهانیان !
مامهره های مهر و وفا، آنگاه استعفا ؟
هیهات هیهات !
آری استعفا !
الیس منکم رجل رشید ؟؟
ای کار بدستان کارد بدستی که هر روز نان مردم را بیشتر از پیش می بُرید و می بَرید آخر شما چه موجوداتی هستید که
جز آب دوغ دروغ و تکذیب چیزی بر سر سفره ولی نعمتان دل ریش خویش نمی گذارید؟
چرا دانه های دلتان پیدا نیست ؟
شرم داشته باشید و شهامت استعفا
! الیس منکم رجل رشید ؟
شایسته اید ؟ کاردانید ؟
خود گویید و خود خندید !
در صداقت نمره چندید ؟
شایستگی و کار دانی شما را چه کسانی باید حس کنند و تشخیص دهند ؟
آیا شایستگی و کاردانی شما را جز این توده ی کارد به استخوان رسیده که کار بدست آنها شده اید باید لمس کنند ؟
شهامت دارید یا ندارید شرم داشته باشید واقعیتهارا با حلق های حراف خود تکذیب نکنید
چرا دانه های دلتان پیدا نیست ؟ آیا در میان شما رادمردی نیست ؟
الیس منکم رجل رشید ؟
لنجعلها لکم تذکرة و تعیها اذن واعیة
نادر ( نافذ) 29 اسفند 1400
